در حالی که ما شاهد تبدیل شدن معترضان جوان به ارتش چریکی هستیم که فقط یک اسلحه بین آنها وجود دارد، این فیلم حیرت انگیز وحشیانه کودتای نظامی سال گذشته را به تصویر می کشد. این فقط تلویزیون نیست، بلکه مدرکی برای محاکمه جنایات جنگی در آینده است
جنگ داخلی چگونه اتفاق می افتد؟ چگونه تاجران، کارمندان ادارات و دانشجویان به تظاهرکنندگان مسالمت‌آمیز، سپس آشوب‌گران، سپس دشمنان دولت و تبعیدیان داخلی تبدیل می‌شوند تا سرانجام به مبارزان مقاومت مسلحانه تبدیل شوند؟
در حالی که ما با کووید و وحشت اوکراین مشغول بودیم، این روند در میانمار در حال انجام است، کشوری که برای مدت کوتاهی در را به روی دموکراسی جزئی در زمان آنگ سان سوچی باز کرد، قبل از اینکه یک نظامی نظامی دوباره آن را ببندد . دیدن مستند آن در این فیلم دلخراش و افشاگر است.
ما از فوریه 2021 شروع می کنیم. کشور در خیابان ها به اعتراض علیه کودتای نظامی که در ابتدای ماه توسط مین آنگ هلائینگ، فرمانده کل نیروهای مسلح میانمار برپا شد، اعتراض می کند. ناگهان لحظه‌ای پیش می‌آید که به‌طور غیرعادی صحنه‌ی فصل اول سریال The Handmaid's Tale را منعکس می‌کند، زمانی که معترضان، با وحشتی یخ‌زده و باورنکردنی، متوجه می‌شوند که دورهای زنده در راه است و مردم کشته می‌شوند.
لحظات مشابهی – زمانی که یک ایالت از مرز عبور می کند و از نیروی مرگبار علیه غیرنظامیان خود استفاده می کند – در طول تاریخ رخ داده است، اما اکنون این لحظات در تلفن ها ضبط شده و در فیس بوک پخش می شود. حتی در جوامع سرکوبگر، حرف ها به گوش می رسد. به زودی معترضان به سمت تپه ها می روند.
چیزی که واقعاً در مورد این مستند شگفت‌انگیز است، دسترسی به مردم – مردمان دردناک جوان و آرمان‌گرا – در قلب این بحران است. هنگامی که معترضان به جنگل می‌روند، به ارتش‌های چریکی که دهه‌هاست با ارتش می‌جنگند، می‌پیوندند و خود را به‌عنوان نیروی دفاع مردمی (PDF) پیکربندی می‌کنند. مشخص می شود که اعضای PDF اساساً بچه هستند. آنها به صورت گروهی با اسلحه های چوبی برش خورده تمرین می کنند زیرا فقط یک اسلحه گرم بین آنها وجود دارد. آن‌ها در جنگل‌های پاک‌سازی جنگل‌ها درگیر کالیستنیک‌های بی‌نظیر هستند. ایده شرکت آنها در نبرد با سربازان آموزش دیده وحشتناک است. اما این فقط بر شجاعت آنها تأکید می کند – آنها باید بدانند که چقدر به صورت مجازی و به معنای واقعی کلمه مغلوب هستند.
صمیمیت به دست آمده توسط کارگردان، کتی آرنولد، و تیم او بینش شگفت انگیزی را در مورد اینکه چگونه استبداد، طبق تعریف، مخالفان خود را رادیکال می کند، ارائه می دهد. اگر حکومتی اعتراض مسالمت آمیز را بکشد، مقاومت خشونت آمیز ایجاد می کند. مردم بدون چاره مانده اند. صرفاً با مخالفت، آنها به هدف تبدیل می شوند. دشمنان دولت
در این میان جنایات حکومت نظامی در حال تعمیق است. تظاهراتی توسط یک سرباز سوار بر یک ماشین مورد حمله قرار می گیرد و پنج معترض را می کشد. در فیلم‌هایی که به طرز وحشتناکی یادآور صحنه‌های اوکراین است، غیرنظامیان در تلاش برای فرار از روستاهایی که از هوا به آنها حمله شده است، محو می‌شوند. یک حادثه هولناک رخ می دهد که در آن 31 رزمنده مقاومت ظاهرا زنده زنده سوزانده می شوند. کالبد شکافی به این نتیجه رسید که قربانیان مقید بودند تا هرگونه امکان فرار از بین برود. حملات تلافی جویانه کوچکی با مواد منفجره دست ساز انجام می شود، در حالی که کارخانه های اسلحه سازی در مناطق روستایی به وجود می آیند تا مقاومت را مسلح کنند.
سازمان ملل در این همه کجاست؟ پیچیده است – اما نباید باشد. تام اندروز، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در میانمار می گوید: «اینها جنایات جنگی هستند. «اینها افراد بی گناهی هستند که در معرض حملات، شکنجه و جراحت قرار می گیرند. و شورای امنیت سازمان ملل حتی از صدور قطعنامه ای برای توقف این حملات خودداری کرده است. اراده سیاسی وجود ندارد.» اینها کلمات قوی هستند. همچنین یک پیشنهاد قوی وجود دارد که روسیه و چین – متحدان میانمار – در حال توطئه برای جلوگیری از اقدام هستند.
این البته یک فحاشی است. همچنین قدرت و ارزش روزنامه‌نگاری تحقیقی شجاعانه و تسلیم‌ناپذیر را آشکار می‌سازد. شما می توانید استدلال کنید که فیلم هایی از این قبیل تمام چیزی است که مردم میانمار دارند. مصاحبه ای با یک ژنرال ارتش وجود دارد که در آن او این پیشنهاد را که ارتش غیرنظامیان را هدف قرار می دهد به عنوان "اخبار جعلی" محکوم می کند. در این مرحله یک ابتذال شیطانی در این عبارت وجود دارد. بی فکری که هر بازیگر بد ایمانی می تواند از آن استفاده کند، آن را ترسناک و رقت انگیز می کند. اما حداقل مجبور شد این را بگوید.
در این مرحله، مستند فراتر از یک برنامه تلویزیونی می شود. مدرک می شود زیرا تصاویر موجود در فیلم نشان می دهد که ارتش غیرنظامیان را هدف قرار می دهد. شهادت فراریان از ارتش نیز همین را می گوید. این فقط فهرستی از جنایات نیست که باید عزاداری کرد و سپس فراموش کرد. این ساختمان یک پرونده است. این همان چیزی است که آن را به روزنامه‌نگاری ارزشمند تبدیل می‌کند – این بخشی از پرونده دادستانی آینده در محاکمه جنایات جنگی خواهد بود، در زمانی که سازمان ملل تصمیم می‌گیرد شکم آن را دارد.
با تماشای این اتفاق، فکر نکردن به اقدام برای خصوصی‌سازی کانال 4 ، تنها پخش‌کننده جریان اصلی بریتانیا که هنوز در تلاش برای روزنامه‌نگاری از این نوع است، دشوار است. در سال 2011، مستند این کانال به نام زمین های کشتار سریلانکا کاری مشابه انجام داد – این فیلم برنده جایزه انجمن تلویزیون سلطنتی شد و مهمتر از آن در پارلمان اروپا به نمایش درآمد. تفاوت ایجاد کرد.
میانمار: انقلاب فراموش شده ممکن است به چیزی مشابه دست یابد. کانال 4 خانه It's a Sin and Derry Girls است و این فوق العاده است. اما همچنین کانالی است که داستان هایی را روایت می کند که افراد کمی خواهند دید، اما میلیون ها نفر خواهند دانست. مطمئنا ارزش حفظ کردن را دارد.

source