وزیر اول سابق ایرلند شمالی نقش مهمی در توافقنامه صلح ایفا کرد که به مشکلات پایان داد
دیوید تریمبل، اولین وزیر ایرلند شمالی و یکی از معماران اتحادیه‌گرای مهم توافق جمعه خوب، در سن ۷۷ سالگی درگذشت.
درگذشت او در روز دوشنبه توسط حزب اتحادگرای اولستر (UUP) اعلام شد، حزبی که او رهبری آن را برای یک توافق تاریخی تقسیم قدرت با ملی‌گرایان و جمهوری‌خواهان در ایرلند شمالی انجام داد.
لرد تریمبل اولین کسی بود که به عنوان وزیر اول خدمت کرد و جایزه صلح نوبل را به همراه جان هیوم، رهبر حزب ملی گرای SDLP، به خاطر نقش خود در مذاکرات برای توافق جمعه خوب دریافت کرد. او بین سال‌های 1995 تا 2005 رهبر UUP بود و در سال 2006 یک همتای مادام العمر در مجلس اعیان را پذیرفت.
مایکل مارتین، نماینده ایرلند که در سیاست آن زمان حضور داشت، گفت: تریمبل در مذاکرات توافق جمعه خوب "نقش مهم و شجاعانه" ایفا کرده است.
تونی بلر، که یکی از دلالان توافق صلح به عنوان نخست وزیر حزب کارگر بود و روابط اغلب پرتنش با تریمبل داشت، با بیان اینکه او "سیاست را در بهترین حالت خود نشان داده است" ادای احترام کرد.
ادای احترام از سرتاسر شکاف سیاسی ایرلند شمالی و فراتر از آن به سیاستمداری پرداخت شد که سفر سیاسی خود از اتحادیه‌گرایی تندرو به شریکی ریسک‌پذیر با دشمنان قسم خورده‌اش به پایان دادن به چندین دهه درگیری کمک کرد.
داگ بیتی، رهبر UUP، با توصیف تریمبل به عنوان "مردی با شجاعت و بینش"، گفت: "او انتخاب کرد که فرصت صلح را زمانی که خود را نشان می‌داد استفاده کند و به دنبال پایان دادن به چندین دهه خشونت بود که ایرلند شمالی محبوبش را نابود کرد."
او برای همیشه با رهبری که در مذاکرات منتهی به توافقنامه بلفاست در سال 1998 نشان داد، همراه خواهد بود.
بیتی اضافه کرد که تریمبل در هنگام مبارزه با بیماری اخیر خود شجاعت و شجاعت خود را به گونه ای نشان داده بود که نمونه ای از ویژگی هایی بود که او در حرفه سیاسی خود در استورمونت و وست مینستر نشان داد.
از طرف ملی‌گرایان، مری لو مک‌دونالد، رهبر سین‌فین، در توییتر گفت که از شنیدن خبر مرگ تریمبل «متأسف» است و افزود: «سهم او در ایجاد روند صلح در ایرلند به‌عنوان میراثی پرافتخار و زنده خواهد بود. زندگی سیاسی او.»
مرگ تریمبل اندکی قبل از مناظره تلویزیونی رهبری محافظه کار بین لیز تراس و ریشی سوناک اعلام شد. آنها هر دو به تریمبل – که در سال 2007 به حزب آنها پیوست – به عنوان "یک غول" ادای احترام کردند.
رهبر SDLP، کولوم ایستوود، گفت که تریمبل "جای خالی ماندگاری در داستان جزیره مشترک ما" به جای گذاشته است و بدون او توافق جمعه خوب وجود نداشت.
نماینده حوزه انتخابیه وست مینستر فویل گفت: «در طول زندگی حرفه‌ای سیاسی خود، به ویژه در سال‌های سخت مذاکرات توافق جمعه خوب، او شجاعت بسیار زیادی از خود نشان داد و خطرات سیاسی را پذیرفت که حیات روند صلح نوپای ما را حفظ کرد.
او اغلب به اندازه کافی برای آن اعتبار نمی گیرد، اما بدون سرسختی دیوید تریمبل، به سادگی توافقی وجود نداشت.
پیتر ماندلسون که از اواخر سال 1999 تا 2001 وزیر امور خارجه ایرلند شمالی بود، به «درد و نزاع» اشاره کرد که تریمبل هنگام اجرای توافق با آن مواجه شده بود، در حالی که آلستر کمپبل، استراتژیست و سخنگوی بلر در آن زمان، تریمبل را فردی توصیف کرد که «می‌تواند شخصیتی سخت و سخت باشد، اما او مرد مناسبی در مکان مناسب در زمان مناسب بود».
سر جفری دونالدسون، رهبر بزرگترین حزب اتحادیه‌گرای ایرلند شمالی و یکی از اعضای سابق UUP که مخالفت خود با موضع موافق تریمبل را ترک کرد، گفت: «دیوید میراث عظیم و ماندگاری برای ایرلند شمالی به جا گذاشت. بدون شک می توان گفت که او تاریخ کشور ما را رقم زده است.»
رهبر سابق شین فین، گری آدامز، "تأسف عمیق" خود را از مرگ تریمبل ابراز کرد و "تسلیت صمیمانه" خود را به خانواده وی و همکاران سابق UUP ابراز کرد.
او در سال 1944 در بلفاست متولد شد و قبل از اینکه وکیل دادگستری و مدرس شود در دانشگاه کوئینز تحصیل کرد. مشارکت او در سیاست در دهه 1970 سرعت بیشتری گرفت و او در حزب پیشتاز، یک گروه افراطی اتحادیه‌گرا، درگیر شد.
با این حال، بازگشت به جریان اصلی تشکیلات اتحادیه‌گرا دنبال شد و او در سال 1978 مجدداً به حزب اتحادیه اولستر پیوست و در انتخابات میان‌دوره‌ای در 17 می 1990 در وست‌مینستر برای Upper Bann انتخاب شد.
نقطه اوج کار او در آن مقطع زمانی بود که در سپتامبر 1995 پس از استعفای کهنه کار سر جیمز مولینو، رهبری اتحادیه آلستر را به دست آورد.
بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا، از جمله افرادی که به او ادای احترام کردند، گفت که «عمیقاً متأسف است». رهبر حزب کارگر، کیر استارمر، گفت که تریمبل "شخصیت برجسته ای از ایرلند شمالی و سیاست بریتانیا" است.
از تریمبل همسرش دافنه و پسران و دخترانش ریچارد، ویکتوریا، نیکلاس و سارا به یادگار مانده است.

source