از کیمی بادنوچ در توالت گرفته تا جنگ ریشی سوناک بر سر زبان «دست و پا چلفتی»، نخست‌وزیرهای بالقوه از حق وجود یک گروه اقلیت به عنوان یک نقطه صحبت در مسابقه محبوبیت خود استفاده می‌کنند.
می‌خواهیم خلاصه‌ای سریع از رفتار ضد ترنس‌ها که رقابت رهبری محافظه‌کاران را بدبو کرده است، انجام دهیم. بله، ناامید کننده خواهد بود، اما من به تازگی با سم پاشی شدن آن مواجه شدم و انتظار داشتم آن را پاک کنم و به کارم ادامه دهم.
کیمی بادنوک کمپین خود را در مکانی با توالت‌های بی‌طرف جنسی راه‌اندازی کرد، اما تا زمانی که تیمش به آنجا رسید، تابلوهای کاغذی دست‌ساز با مضمون «مردان» و «خانم‌ها» روی درها چسبانده شده بود – که بر این نکته تأکید می‌کرد که با مسئولیت او، هیچ کس دیگر مجبور نخواهد شد که از شرارت توالت تک جنسیتی رنج ببرد، پس اگر زمانی سوار قطار شدند، خدا به آنها کمک کند. پنی موردانت به سخنان تاچر «هر نخست وزیری به یک ویلی نیاز دارد» اشاره کرد و به آن تغییری تازه داد : «زنی مثل من چنین چیزی را ندارد». حامیان او این را هوشمندانه یافتند، حتی زمانی که پشت به دیوار بود، آیا کسی می تواند معنی آن را توضیح دهد؟ آیا او به اعضای محافظه کار اطمینان می داد که ترنس نیست، چیزی که هیچ کس فکر نمی کرد او چنین است؟ یا آرام کردن آنها با خاطرات مارگارت؟ این همان نیمه پیام گیج کننده ای است که ممکن است برای کسی در حالی که خواب است زمزمه کنید، فقط برای اینکه رویاهایش را خراب کنید. لیز تراس با گفتن «یک زن یک زن است» مخاطبان لیدز توری ها را شگفت زده کرد، در حالی که ریشی سوناک در روز یکشنبه در میل متعهد شد که «روندهای اخیر برای پاک کردن زنان از طریق استفاده از زبان ناشیانه و خنثی جنسیتی را تغییر خواهد داد». .
اینجا خبری از جنسیت خنثی نیست… همین الان به مراسم راه اندازی کیمی بادنوچ نامزد رهبری حزب محافظه کار رسیدم که در آن تابلوهای موقتی به درهای توالت اضافه شده است که روی آنها نوشته شده است "مردان" و "خانم ها" pic.twitter.com/paeE6wf49x
حتی اگر بی مهری محض و بدبینانه استفاده از حق وجود یک گروه اقلیت را به عنوان نقطه صحبت در یک مسابقه محبوبیت پارک کنیم (و من از آن بدم می آید)، کمی وحشتناک است، اینطور نیست؟ بسیاری از چیزها، از اقتصاد گرفته تا آب و هوا، چرخش بسیار تاریکی داشته است. چگونه ممکن است هر فردی که قصد جدی دارد روی «زبان ناشیانه و بی‌نظیر جنسیتی» تمرکز کند؟
شاید مهم نباشد که من چه فکر می کنم، زیرا من نخست وزیر بعدی را انتخاب نمی کنم. مگر می دانید چه کسی با من موافق است؟ اعضای محافظه کار نظرسنجی‌کنندگان Opinium تحقیقات برجسته‌ای را روی یک نمونه 500 نفری از اعضای محافظه‌کار انجام دادند تا دریابند که آنها بیشتر به کدام موضوعات علاقه دارند. مسائل ترنس که به عنوان دو سوال جداگانه (مشارکت در ورزش و حقوق به طور کلی) مطرح شده بود، در فهرست 28 موردی در رتبه های 26 و 27 قرار گرفتند. دومین مشکل بزرگ – و رأی دهندگان، مانند شیر، نمی توانند دو بار کف کنند؟ یا به این دلیل است که یک بحران هزینه زندگی وجود دارد – که تا حد زیادی موضوع بزرگترین نگرانی است – با چنین سختی جدی در پیش است که حتی افراد سه گانه نیز ماه های آینده را با چیزی جز ترس نمی بینند؟ این سیاستمداران فکر می کنند چه کسانی هستند که می توانند کشور را به صخره ها بکشانند و سپس با آتش بازی های کینه توزانه خود ویرانه ها را جشن تر جلوه دهند؟
اوه، اشتباه من آنها سعی نمی کنند حواس رای دهندگان خود را منحرف کنند. به هر حال احتمالاً در مورد رهبر رای داده نخواهد شد. اگر ریشی سوناک پچ پچ و خنده های ساختگی متحجرانه اش در برنامه امروز دوشنبه اتفاق می افتاد، ظرف یک هفته تسلیم می شد و لیز تراس را به مسح می گذاشت. این فقط یک بازی نابخردانه برای تفرقه انداختن چپ است، به طوری که نمایندگان حزب کارگر به جای ایجاد یک نقد منسجم از این فروپاشی یک دولت، به جای ایجاد بستری که بر روی آن متحد شده اند، نامه های سرگشاده ای را برای یکدیگر امضا می کنند. به ما اطلاع دهید که چه زمانی می‌توانیم هر یک از این جنجال‌های جعلی را بخوریم، یا دست‌هایمان را برای آتش زدن آنها گرم کنیم.
بدون شک سون تزو این را با ظرافت بیشتری بیان می کند، اما مترقیان، همه جا: اگر چوبی را که لیز تراس برای شما انداخته تعقیب می کنید، چوب اشتباهی را تعقیب می کنید.
زوئی ویلیامز ستون نویس گاردین است
آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر می خواهید نامه ای تا 300 کلمه ارسال کنید تا برای انتشار در نظر گرفته شود، آن را برای ما به آدرس [email protected] ایمیل کنید.

source