جولی بلکمون، عکاس آمریکایی، زندگی‌ها و اشیاء اطراف خود را طراحی می‌کند تا تصورات شوخ‌آمیز و نگران‌کننده‌ای خلق کند.
وقتی جولی بلکمون 30 ساله بود، به خانه ای قدیمی در اسپرینگفیلد، میسوری نقل مکان کرد که یک اتاق تاریک در زیرزمین خود داشت. او شروع به عکاسی جدی کرد – اما هرگز کاملاً جدی – با طراحی رقص زندگی و اشیاء اطرافش. تصاویر او مملو از ارجاعات نقاشی است. یکی از مدل‌ها صحنه‌های هلندی قرن هفدهمی از زندگی خانگی بود، آن فریم‌های فریز کنجکاو که از قبل تصویر اینستاگرام را نشان می‌دادند. یکی دیگر داستان سرایی بود، همانطور که شوهر بلکمون داستان‌های تخیلی می‌نوشت – و اگر می‌توانست «جزئیات و ایده‌ها را از زندگی واقعی قرض بگیرد و سپس به خاطر داستان آن‌ها را اغراق کند یا سبک کند»، چرا او نتواند؟
در 20 سال پس از آن، بلکمون مجموعه‌ای از آثار خود را خلق کرده است که با دقت، با ابرویی برافراشته، به زندگی حومه‌ای آمریکا نگاه می‌کند. به نظر می رسد بهترین تصاویر در کتاب جدید او، مواد غرب میانه ، جایی بین هندسه های استاد قدیمی و چارلی براون است. او اغلب بر روی کودکان تمرکز کرده است – حالا که سه نفر خودش بزرگ شده اند، بچه های خانواده و همسایه ها – زمین های بازی کنجکاو را از دنیای بزرگسالان درست می کند.
این تصویر نمونه ای از باورهای ناامید کننده او است. ماسک رها شده، پایین سمت چپ، آن را به عنوان پایان یک بعد از ظهر طولانی همه گیر نشان می دهد. چمنزار محل فعالیت های قرنطینه متعدد بوده است، اما سازمان دهنده بزرگسالان در باغ ظاهرا تسلیم شده یا رفته است (شاید برای گرفتن عکس). چشم شما تشویق می شود قبل از اینکه از حضور چاقوی بزرگ و پتک کروکت و سه کودک نوپا کروبی ناراحت شود، از کره رنگ اسپری، چرخش صندلی باغ، ردپای قرمز شلنگ و خربزه شکافته لذت ببرید. مانند هر پاستورال که ارزشش را دارد، معصومیت با ترس های تیره تری همراه است. بلکمون در مورد عکس هایش مشاهده کرده است: «بیشتر مردم تصور می کنند که کار من تماماً درباره بچه ها است. «در واقع خیلی زیاد نیست. بچه‌ها و صحنه‌های دیوانه‌کننده اغلب فقط استعاره‌ای از یک وضعیت روانی خاص هستند.»
Midwest Materials نوشته جولی بلکمون توسط Radius Books منتشر شده است
